در روزهای اولیه اینترنت، مفهوم حریم خصوصی خیلی پررنگ تر از امروزه بود! ناشناس بودن در اینترنت یکی از بهترین (شاید هم بدترین! بستگی دارد این سوال رو از چه کسی بپرسید) ویژگی های اینترنت بود و است. هر وقت صحبت از حریم خصوصی در اینترنت است مفاهیمی همچون “پروکسی سرور” و یا “Private Browsing” نیز مطرح میشوند اما ایا واقعا میتوان در اینترنت به صورت ناشناس به فعالیت پرداخت؟

 خیر! تحت هر شرایطی شما در اینترنت قابل ردیابی خواهید بود … تفاوتی نمیکند که شما از چه روشی برای ناشناس ماندن در اینترنت استفاده میکنید، شما قابل ردیابی کردن هستید! شاید ترسناک به نظر برسد اما نگران نباشید، اینجاست که مسیریابی پیازی وارد داستان میشود. با استفاده از این تکنولوژی شما هنوز هم قابل ردیابی کردن هستید اما کار ردیابی کردن شما بسیار دشوار تر از پیش خواهد بود.

مسیریابی پیازی چه گونه کار میکند؟
برای این که مفهوم مسیریابی پیازی را بهتر متوجه شوید اجازه دهید با پروکسی سرور ها شروع کنیم. شما وقتی به یک پروکسی سرور متصل میشوید، از طریق ان سرور به مرور وب خواهید پرداخت و اگر کسی سعی به ردیابی کردن شما بکند به جای پیدا کردن ادرس خانه ی شما، ای پی سرور را به دست خواهد اورد.
اما پروکسی سرور ها امن نیستند، پروکسی سرور ها اطلاعات شما را برروی سرور های خود ذخیره میکنند و اگر لازم باشد میتوانند شما را شناسایی کنند. پروکسی سرور ها قادر نیستند تا از هویت شما در اینترنت محافظت کند و شما به راحتی قابل ردیابی کردن هستید.
 
مسیریابی پیازی همانند یک نسخه پیشرفته تر از مسیریابی از طریق یک پروکسی سرور است. در این روش به جای این که اطلاعات شما از طریق یک سرور ناامن منتقل شوند، از طریق یک شبکه از Node ها که در هر مرحله اطلاعات شما را رمز گذاری میکنند منتقل میشود.
تنها Node پایانی قادر خواهد بود تا اطلاعات رمزنگاری شده رو پردازش کند. با استفاده از این روش پیدا کردن منبع اصلی فرستنده ان اطلاعات تقریبا غیر ممکن خواهد بود. اجازه بدهید که مقاله رو با یک مثال ادامه بدهیم.

یک مثال ساده …
فرض کنید شما برروی کامیپوتر خود از یک Client مسیریابی پیازی استفاده می‌کنید. کامپیوتر شما داده ها را رمز گذاری خواهد کرد و به Node A ارسال خواهد کرد. Node A نیز اطلاعات رمز گذاری شده را دوباره رمز گذاری خواهد کرد و به Node B ارسال خواهد کرد.

 Node B نیز دوباره اطلاعات رمز گذاری شده توسط کامیپوتر شما و Node A را رمز گذاری خواهد کرد و به Node C ارسال خواهد کرد. Node C تمامی اطلاعات ارسال شده را از حالت رمز نگاری شده خارج میکند و به مقصد مورد نظر شما ارسال میکند.
تمامی این مراحل در هنگام دریافت اطلاعات نیز انجام میشوند اما با این تقاوت که به جای Node C، کامیپوتر شما اطلاعات رمزگذاری شده رو از حالت رمزگذاری شده خارج و پردازش خواهد کرد. البته در این مثال سعی شده است تا این پروسه به ساده ترین شکل ممکن توضیح داده شود و الگوریتم اصلی خیلی پیچیده تر از این مثال توضیح داده شده است.

مسیریابی پیازی چه سودی برای من دارد؟
دلیل اصلی استفاده از این فناوری، پنهان کردن هویت شما در اینترنت است! اگر نمیخواهید تا کمپانی های بزرگی همانند گوگل و امازون به اطلاعات شما دسترسی داشته باشند شما میتوانید از این فناوری استفاده کنید تا در اینترنت به صورت ناشناس باقی بمانید. در مقالات بعدی دیفوراف به چگونگی راه اندازی یک Client برای استفاده از TOR خواهیم پرداخت.
 
البته کاربردهای مسیریابی پیازی تنها به این مورد خلاصه نمیشوند، برای مثال شما میتوانید وبسایت خود را تنها برای کاربرانی که از این فناوری استفاده میکنند در دسترس قرار بدهید. شاید این کار کمی غیر عادی به نظر برسد اما قرار دادن وبسایت برروی یک شبکه رمزنگاری شده زیاد هم فکر بدی نیست.

نتیجه گیری
همان طور که پیش از این نیز بدان اشاره کردم، استفاده از مسیریابی پیازی نیز ۱۰۰ درصد ایمن نیست و هرچه قدر هم که امنیت یک شبکه زیاد باشد، احتمال هک شدن ان وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر درباره فناوری مسیریابی پیازی میتوانید عبارت Onion Routing رو در گوگل جست و جو کنید.

منابع:
سایت دیفوراف
سایت سرزمین آی تی